اسباب بازی های نوستالژیک و قدیمی

خاطرات شیرین بخش مهمی از روحیه ما در سنین مختلف را تشکیل می‌دهند، به خصوص اگر این خاطرات در سنین پایین‌تر شکل گرفته باشند. بسیاری از این خاطره‌ها ماهیت نوستالژیک دارند، یعنی در ما این تمایل را به وجود می‌آورند که به آن دوره برگردیم و دوباره لذت‌های آن دوران را تجربه کنیم. بخش مهمی از این نوستالژی برای ما در قالب بازی‌ها و اسباب بازی‌ها شکل گرفته‌اند، موضوعی که در این مطلب تلاش می‌کنیم آنها را برای دو دهه ۶۰ و ۷۰ بررسی نماییم. با ما همراه باشید.

اسباب بازی و بازی های فکری نوستالژی دهه ۶۰

دهه ۶۰ زمانی است که کودکان و نوجوانان هم به بازی‌های فیزیکی گروهی و هم به بازی‌های فکری می‌پرداختند. در این دوره هم می‌توانید بازی‌هایی مانند فوتبال، لی لی و هفت سنگ را ببینید که طرفداران بسیاری در کوچه‌ها و خیابان‌ها داشتند و ابزار مورد نیاز برای آنها به زحمت چیزی بیشتر از چند تکه سنگ و یک توپ بود و هم می‌توانید گسترش بردگیم‌ها، اسباب بازی‌های هوشی و بازی‌های مهارتی را مشاهده کنید. با در نظر گرفتن حضور دائمی جنگ تحمیلی در زندگی ایرانیان آن دوران, عجیب نیست که این دهه را یکی از منحصر به فردترین دوران تاریخ معاصر با نوستالژی‌های خاص خودش به حساب می‌آوریم.

تیله بازی که در شهرهای مختلف ایران به نام هل بازی یا گلوله بازی هم شناخته می‌شود، یکی از محبوب‌ترین سرگرمی‌های این دوره بود. لذت جمع آوری کلکسیونی تیله‌های جذاب با شکل‌های مختلف، مهارت مورد نیاز برای به کار گرفتن آنها و لذت رقابت گروهی این بازی را به گزینه بسیار جذابی تبدیل می‌کرد. در این بازی هر بازیکن باید تلاش می‌کرد تا تیله‌های حریف را با تیله‌های خود هدف قرار بدهد و این کار با بالا رفتن تعداد تیله‌ها دشوار و دشوارتر می‌شد، اما همین دشواری هم به جذابیت و چالش آن می‌افزود و مهارت بیشتری طلب می‌کرد.

بردگیم‌هایی مانند منچ و مار و پله هم از این دوره کم کم طرفدار پیدا کردند. گرچه شطرنج و تخته نرد از دهه‌های قبل در ایران بازی می‌شد، اما یک برد کامل شطرنج یا تخته نرد برای عموم مردم بیش از حد پرهزینه و قوانین آن برای بسیاری از افراد ناآشنا بود، بنابراین بردگیم‌های ساده‌تر و دم دستی‌تر مثل منچ بیشتر مورد توجه قرار گرفتند. قابلیت میزبانی از تعداد بیشتر بازیکن هم آنها را برای بچه‌های دهه شصتی که وقت زیادی را دور هم می‌گذراندند، به گزینه بهتری تبدیل می‌کرد.

فوتبال بخش مهمی از زندگی کودکان و نوجوانان این دوره را تشکیل می‌داد. نمود این ورزش را در بازی‌های دورهمی می‌توان در کارت‌های بازی مشاهده کرد، کارت‌هایی که عکس بازیکنان مطرح داخلی و خارجی روی آنها چاپ می‌شد و صرف جمع کردن آنها هم برای علاقمندان به این ورزش جذابیت داشت. هر بازیکن قدرت، امتیاز و مشخصات خاص خودش را داشت و در کارت بازی با این کارت‌ها جمع کردن بالاترین نمرات برنده را مشخص می‌کرد.

یویو هم از این دوره وارد زندگی ایرانیان شد. گرچه بازی کردن با یویو کار هر کسی نبود و به همین دلیل بچه‌ها کم سن و سال کمتر به آن جذب می‌شدند، اما اگر کسی یاد می‌گرفت چطور با این وسیله جالب سرگرم شود می‌شد انتظار داشت که مدت قابل توجهی از آن استفاده کند. این وسیله هم به سمت وسایل مهارت محور میل می‌کرد و لذت استفاده از آن در توانایی به حرکت درآوردن ماهرانه یویو خلاصه می‌شد.

اما این بازی‌ها به چه اسباب بازی‌هایی در دهه بعدی منجر شدند؟

اسباب بازی و بازی های فکری نوستالژی دهه ۷۰

دهه ۷۰ را دهه گذار به حساب می‌آورند، آخرین نسلی که تجربه بازی‌های خیابانی و سرگرمی‌های حضوری را پیش از همتایان الکترونیک و رایانه‌ای آنها تجربه کرده است. به همین دلیل در این دوره با تعدادی اسباب بازی نوستالژیک و در کنار آنها بازی‌های کامپیوتری مشترک میان تمام فرزندان ایران روبرو هستیم که اساس خاطرات این دوره را برای کودک و نوجوان تشکیل می‌دهند.

ساده‌ترین و مناسب‌ترین گزینه در این بین برای فرزندان کم سن و سال‌تر خانواده‌ها، بازی ماهیگیری بود. این بازی که اساساً بر مبنای استفاده از آهنرباهای کوچک طراحی شده بود، دارای چند چوب ماهیگیری کوچک و ماهی‌هایی بود که روی یک صفحه دوار به سمت بالا نگاه می‌کردند. با چرخش صفحه، دهان این بازی‌ها باز و بسته می‌شد و آهنربایی که در داخل بدنشان تعبیه شده بود در معرض دید قرار می‌گرفت. شیوه بازی این طور بود که باید می‌توانستید در پنجره زمانی اندکی که دهان ماهی باز بود، آن را با چوب ماهیگیری خود صید کرده و از صفحه بیرون بکشید.

توپ شیطونک در این دوره جای تیله را گرفت. این توپ‌ها که از جنس خاصی ساخته می‌شدند، پس از برخورد با زمین تا ارتفاع قابل توجهی بالا می‌آمدند و این توهم را به وجود می‌آوردند که توپ خودش از روی زمین یا دیوار به سمت شما می‌پرد. هنوز هم می‌توانید در برخی فروشگاه‌ها این محصولات را پیدا کنید، اما دهه ۷۰ زمانی بود که مدل‌های مختلفی از آن با رنگبندی‌ها و طرح‌های مختلف را می‌توانستید در مغازه‌ها پیدا کنید.

مونوپولی، راز جنگل و شاه راه هم بازی‌های رومیزی معروف این دهه بودند. مونوپولی یک تجربه کلاسیک بین المللی برای یادگیری اصول اولیه تجارت است و هنوز هم پرطرفدار به حساب می‌آید، در حالی که راز جنگل یک بردگیم داخلی با ایده و طراحی منحصر به فرد در آن دوره محسوب می‌شد و خود را از منچ و مار و پله به وضوح جدا می‌کرد. شاه راه هم که نقشه ای از ایران داشت و روی آن می‌شد مسیر سفر بین شهرهای مختلف را ترسیم کرد، طرفداران فراوانی بین خانواده‌هایی پیدا کرد که اهل مسافرت‌های دور و دراز در کشورمان بودند.

قورباغه پلاستیکی هم از دیگر امضاهای کودک و نوجوان دهه ۷۰ است. این وسیله که به خاطر رواج کاربرد پلاستیک در ساخت وسایل سرگرمی تولید شده بود، به شکلی طراحی می‌شد که با فشار دادن و رها کردن قسمت پشت آن، قورباغه را به یک جهش وادار می‌کرد. این جهش بسته به اینکه ابعاد قورباغه چقدر بود و چقدر به آن فشار وارد کرده بودید متفاوت می‌شد. در واقع این گزینه را می‌توان یکی از وسایلی دانست که حتی امروز هم از بسته‌های تخم مرغ شانسی بدست می‌آید و می‌تواند کودک شما را سرگرم کند.

خرید اسباب بازی و بازی فکری نوستالژی و قدیمی

همه این وسایل سرگرمی نوستالژیک برای ما یادآور خاطرات خوش هستند و همان طور که تعریف نوستالژی را مطرح کردیم، همه ما دوست داریم که به آن دوره برگردیم و با آنها سرگرم شویم. مجموعه مای لیست این امکان را از طریق تأمین این وسایل در لیست محصولات خود فراهم کرده است تا کودکان و نوجوانان دیروز بتوانند در دوره بزرگسالی خود یک بار دیگر خاطرات خود را بازدید کنند. کافی است فهرست محصولات ما را بررسی کنید تا بتوانید به راحت‌ترین شکل ممکن نسبت به تهیه این محصولات جذاب و دوست داشتنی اقدام نمایید.